ΤΟ ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΚΛΑΔΙ

Χρόνια πολλά και καλά και δημιουργικά, Νικολέττα! 

PABLO NERUDA

ΤΟ ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΚΛΑΔΙ

Τη νύχτα θα μπούμε

να κλέψουμε

έν’ ανθισμένο κλαδί.

Τη μάντρα θα πηδήξουμε,

και στο βαθύ σκοτάδι κάποιου ξένου κήπου

δυό ίσκιοι θά ’μαστε στην ίδια μέσα σκιά.

Ακόμα δε λέει ο χειμώνας να φύγει

και το μήλο μοιάζει

να έχει γίνει ξαφνικά κι αναπάντεχα

μυροβόλων άστρων καταρράχτης.

Τη νύχτα ώς στο βάθος εμείς θα φτάσουμε

του στερεώματος που τρέμει σύγκορμο

και τα μικρά σου χέρια μαζί με τα δικά μου

θα κλέψουνε τ’ αστέρια.

Και σιγανά-σιγανά στο σπίτι μας

και μέσα στην πηχτή μαυρίλα της νυχτιάς

θα μπει με τα δικά σου βήματα

και το ήρεμο των αρωμάτων βήμα

και με τα πόδια του αστερωμένα θά ’μπει

και της άνοιξης το αίθριο το κορμάκι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.