Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

ΤΟΥ ΩΡΙΩΝΑ ΕΥΓΛΩΤΤΙΑ



RENÉ CHAR


ΤΟΥ ΩΡΙΩΝΑ ΕΥΓΛΩΤΤΙΑ

Τρώγεσαι ν’ ανήκεις σ’ έναν κόσμο που τρώει άλογα, που έχει μεσοτοιχία νου και στόμαχο. Ο θόρυβός του σβήνει, χάνεται μέσα στην κόκκινη βρώμη του γεγονότος που έχει απεκδυθεί την αιχμή των κόκκων του. Ήσουν πανέτοιμος να πεις μια φορά σ’ εκείνη την όμορφη, σ’ εκείνη την τρομερά μακρινή παρουσία τα ορθρινά τής εξέγερσης τραγούδια. Μέταλλο ακαταπαύστως απ’ τη θλίψη σου αναζωπυρούμενο, ήρθανε και με προσπέρασαν όντας από την αστοργία και από την αγάπη κάθυγρα.
  Και τώρα, την εξουσία αν είχες για να πεις του μύχιου κόσμου σου το άρωμα, την αψιθιά θ’ ανακαλούσες, το λεβιθόχορτο. Μα με το που θα δεις το σήμα αξίζει τον κόπο να σηκώσεις το γάντι. Θα εγκατασταθείς στη σελίδα σου, θα κατισχύσεις στις όχθες κάποιου ρυακιού, όπως το κεχριμπάρι στη ράχη ξεβρασμένων φυκιών· μετά, όταν προβάλει η νύχτα, θα πας μακριά από τους δυσαρεστημένους, από τους ανικανοποίητους κατοίκους, για μια λήθη θα τραβήξεις που γι’ αστέρι χρησιμεύει. Και δεν θ’ ακούσεις να βογκάνε άλλο τα μισοσκισμένα σου παπούτσια.


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου